50 días con 2 Dias
Fietstocht Hoevenen - Guadalupe - Hoevenen
maandag 25 juli 2022
maandag 11 juli 2022
Dag 2 Beloeil -
Weer een mooie dag die zich aankondigt: maximum 25 graden, een zonnetje en een wolkske. Wat wil een mens nog meer? Een meer bijvoorbeeld, heel mooi gelegen tussen de bossen en met een fietspad om U tegen te zeggen: kiezels, maar mooi onderhouden en erg egaal. 'k Was hier 3 jaar geleden al voorbij gefietst, maar vond het de moeite toch om nog eens te doen. Vervolgens gaat het verder via de Schelde, maar dat beklaag ik me al dadelijk: aan de overzijde zijn ze een nieuwe brug aan het bouwen, en ze hebben een paar onderdelen van het materiaal gewoon op het fietspad gedropt. Er loopt een smal weggetje ernaast steil naar boven, dat is al dikwijls betreden, dus ik met de fiets aan de hand naar omhoog (gelukkig niet te zwaar beladen zoals gewoonlijk), kom ik daar op een spoorlijn terecht en zie niet onmiddellijk een steil weggetje naar beneden? Ik probeer de fiets door het dichte struikgewas te murwen maar dat is onbegonnen werk, het levert me alleen maar wat schrammen op mijn kuiten op. Terug naar het spoor en daar merk ik dat er net naast het begin van de metalen constructie van de brug een trap naar beneden leidt, wel een trap die de onderste treden mist, waardoor ik mijn fiets naar beneden moet heisen van een hoogte van ongeveer 2 meter. Een parcours met hindernissen dus, wat later ook blijkt als ik het meest gehate bord voor de fietser zie opdoemen: "Route barrée". In België kennen ze wel iets van omleidingen, maar ik denk dat ze het geleerd hebben van de Fransen: wegomleiding slecht of niet aangeduid, en in Frankrijk is dat altijd minstens 5 km omrijden. Gezellig! Nee ik besluit gewoon door te fietsen, er staat een hoop materiaal op de baan maar niemand aan het werk, zo kan die baan nog lang gebarreerd zijn natuurlijk. De perikelen over de camping hebben jullie hierboven al gelezen, het is nog wat zoeken naar een goede formule voor ons beiden om tijdig onderdak te vinden, dat zal ook de komende dagen blijken. Toch is broertje erin geslaagd om een prima camping te vinden met een heerlijk "poezeloezeke", de pikketten gaan in de grond zoals het mes door de boter. Eten in Saint Quentin was prima dankzij de auto die Eddy natuurlijk bij heeft, met de fiets zou je dichterbij iets moeten zoeken en dat is niet altijd evident, zeker niet in de zomermaand in la Très Douce France.
Dag 1 -- Hoevenen - Beloeil
Eddy was exact op tijd zoals beloofd. Wij hadden niets anders verwacht. Nog even de coolbox ingeladen en ikzelf de electronica bijeen "geschaard", en klaar zijn wij. De obligate foto met het afscheidnemende vrouwtje en ik ben ermee weg. Broertje filmt het vertrek, niet de meest vlotte start, maar eigenlijk mag ik niet over het voetpad fietsen, en er staat ook een naambordje van de straat in de weg, toch wel even opletten dat ik niet mijn eerste akkefietje heb. De route loopt langs gekende wegen: eerst richting Hoboken via de kade van 't stad (altijd lastig met die steps en nonchalante voetgangers die denken dat het fietspad ook wel bestemd is voor voetgangers, zeker aan het Steen), maar nee, alles gaat vlotjes. Eerste "obstakel" is de overzet Schelle-Wintam, Op het internet had ik gelezen dat die elk half uur en elk uur uitvaart maar het was me niet duidelijk waar op het halfuur en waar op het uur. Het is net iets na 10 uur als ik daar aankom en tot mijn groot jolijt zie ik een boot liggen aan de oever van Schelle. Helaas... dat is de reserveboot, de overzet meert net aan aan de overzijde in Wintam. Wat binnenmonds gevloek en een paar Spaanse scheldwoorden later, komt er net een mevrouw met kind ook beiden op de fiets aan. Zij moeten ook naar de overzijde, en nadien nog Wintam-Rupelmonde en Kruibeke-Hemiksem. En ze zou om 12 uur thuis moeten zijn. Dat moet pittig worden zeg ik, maar als ik mijn plannen uit de doeken doe is ze nog meer verbaasd. Ze heeft zelf haar man verloren aan kanker, illustreert nog maar eens dat het ons allemaal kan raken. Een aangenaam gesprek later en een overzet verder (de boot vaart elk half uur en vol uur heen en weer) kan ik mijn tochtje verderzetten. Dat voert langs de Dender, door sommige Compostelagangers beschreven als de mooiste etappe van heel de Camino, maar zelf vind ik het niet zo euh.... denderend als ik het vergelijk met de rest. Erg mooi, dat wel, maar eerder eentonig. Totdat je wordt tegengehouden door een filmcrew. "2 minuutjes wachten, we zijn aan het filmen". "Als je me nodig hebt moet je het zeggen hé, of hebben jullie ook echte acteurs". Zal moeilijk gaan blijkbaar want de scène speelt zich af aan de overzijde, wel heel professioneel met een verlichtingskraan die over de Dender hangt. Verder dan maar naar Geraardsbergen, waar de muur op me wacht. Altijd al eens willen doen, maar op mijn vorige tochten had ik altijd teveel bagage bij maar aangezien die nu in de wagen van broertje zit, waag ik toch maar eens mijn kans. Pittige beklimming, niet voor watjes, vooral dat laatste stuk naar het kapelletje kruipt serieus in de kuiten, en stilvallen is uit den boze. Maar ik heb toch maar even halt gehouden voor een paar foto's, het is en blijft een monument, een dijk van een muur. Eerste beklimming van de route ligt achter de rug, het geeft voldoening, maar ook het eerste zweet op het voorhoofd. Het is overigens een prachtige dag om te fietsen, 23 graden ongeveer en af en toe een wolkje. Zonder veel akkefietjes (buiten een eekhoorn die dacht nog even te moeten oversteken net toen ik eraan kwam, ik miste hem met een haar van de pluimstaart) kom ik in Beloeil aan waar broertje op me wacht. Op het eerste zicht een gezellige woonst met een enthousiaste dame die me verwelkomt, maar toch al onmiddellijk slecht nieuws moet melden: de douche is een beetje "compliquée", je moet eerst de kraan openzetten, dan het water laten lopen tot het de juiste temperatuur heeft (dus goed mikken met de hendel warm/koud) en dan het water uit de douchesproeier laten komen. Wat ze er niet bij vermeld had was dat na een halve minuut ongeveer het water terug koud wordt en je de hele operatie opnieuw moet uitvoeren. Dat was dus de slechtste douche al van deze reis, het kan alleen maar beteren dus! Nadien wel lekker gegeten in Il Paradiso, een pizza buiten proporties, de ober kwam zelfs de restanten van de deegkoek die ik had laten liggen in een "doggybag" brengen. Dat was ook niet de bedoeling, maar wel een compliment aan de chef dat die een pizza kan klaarmaken die zelfs te overvloedig is voor iemand die net 135 km heeft afgelegd met de fiets. Terug naar onze charmante gastvrouw die in de tuin vergezeld zit van een bont gezelschap, ik herinner mij voor "Laurent Le Grand" en Marianne (Faithfull noem ik haar, ze lijkt er zelfs een beetje op en dat vindt ze ook een compliment). "On peut vous interesser en un verre de rouge" vraagt Roland? Dat moeten ze ons geen twee keer vragen natuurlijk, en aldus sluiten we onze eerste dag af in aangenaam gezelschap.
maandag 4 juli 2022
Zeg het met muziek
Zeg het met muziek... Heel mijn leven draait rond muziek, ik ben ermee opgegroeid en ja, weliswaar wel blijven steken in de jaren '60, '70 en '80. Ik ga proberen elke dag een toepasselijk nummer te posten aan de hand van de geschreven ervaringen van die dag. Vandaar, om te beginnen: SOUTHBOUND AGAIN!
zondag 3 juli 2022
De eerste rustdag... ;-)
Toch weer even nuanceren natuurlijk: Mijn geboorte heeft bijna twee dagen geduurd. Maar lag dat wel aan mij? Ik zei altijd tegen mama: "We waren met twee hé, gij moest ook wat beter uw best doen!". Ik ben namelijk geboren in augustus, dé vakantiemaand, en onze ouders woonden toen al in Zwijndrecht, maar mama had het lumineuze idee om op "bevallingsverlof" te gaan naar haar ouderlijk huis in Tongeren, om in de kliniek aldaar mij op de wereld te zetten. Ze was dus behoorlijk relaxed en met vakantie, dat verklaart al heel wat. En ja ik ben inderdaad een rustig persoon en nogal "traag" van aard, maar de ervaring leert dat dieren die zich traag voortbewegen langer leven: een luiaard 40 jaar, een olifant 70 of meer, en een schildpad 100 of meer, de langst levende schildpad zou zelfs 256 jaar geworden zijn.
Maar traag inderdaad: in het eerste studiejaar zei mijn meester (Brouwers) op het eerste oudercontact tegen mijn ouders: "Ik dacht, als die nu nog moet afgeven, dan zal dat niet veel goeds betekenen, die zal er niets van gebakken hebben. Maar het was helemaal het tegenovergestelde: zo lang het duurde om de vragen op te lossen, zo vlug was het verbeterd: alles juist, en nog in een heel schoon handschrift ook!". Dat laatste heb ik van mijn moeder geërfd, die had een héél mooi handschrift. Jammer genoeg niet het tekentalent, dat heeft ze aan mijn oudste broer Rogel en mijn jongere broer Stefan doorgegeven. Maar moeder was zeker niet traag: dat moest allemaal vooruitgaan, tot op het brute af. Kon ook niet anders met zes kinderen, maar ze is er toch maar 91 mee geworden! Helaas is ze begin dit jaar overleden want ze zou deze perikelen zeker heel graag gelezen hebben.
Maar traag inderdaad: in het eerste studiejaar zei mijn meester (Brouwers) op het eerste oudercontact tegen mijn ouders: "Ik dacht, als die nu nog moet afgeven, dan zal dat niet veel goeds betekenen, die zal er niets van gebakken hebben. Maar het was helemaal het tegenovergestelde: zo lang het duurde om de vragen op te lossen, zo vlug was het verbeterd: alles juist, en nog in een heel schoon handschrift ook!". Dat laatste heb ik van mijn moeder geërfd, die had een héél mooi handschrift. Jammer genoeg niet het tekentalent, dat heeft ze aan mijn oudste broer Rogel en mijn jongere broer Stefan doorgegeven. Maar moeder was zeker niet traag: dat moest allemaal vooruitgaan, tot op het brute af. Kon ook niet anders met zes kinderen, maar ze is er toch maar 91 mee geworden! Helaas is ze begin dit jaar overleden want ze zou deze perikelen zeker heel graag gelezen hebben.
zaterdag 2 juli 2022
woensdag 29 juni 2022
Abonneren op:
Posts (Atom)
Dag 1: Van Hoevenen naar Beloeil <iframe src="https://drive.google.com/file/d/1YfzbL9u6MvMulGA5oO_QKuIsjMl_UXO7/preview?usp=sharin...
-
De planning van de route: De heenreis: De terugreis: TOTAAL: 4743,91 km.
-
Zeg het met muziek... Heel mijn leven draait rond muziek, ik ben ermee opgegroeid en ja, weliswaar wel blijven steken in de jaren '60,...